🎁 ۷۰ درصد تخفیف ویژه تابستانه!
زبان انگلیسی یکی از پرکاربردترین زبان‌های جهان است که در کشورهای مختلف با لهجه‌ها، تلفظ‌ها، واژگان و قواعد مختلفی صحبت می‌شود. دو نوع اصلی این زبان، انگلیسی آمریکایی (American English) و انگلیسی بریتانیایی (British English) هستند که هر کدام ویژگی‌ها و تفاوت‌های خاص خود را دارند. آشنایی با این تفاوت‌ها برای زبان‌آموزان، مترجمان و حتی علاقه‌مندان به فرهنگ‌های انگلیسی‌زبان اهمیت زیادی دارد. در این مقاله به بررسی تفاوت‌های عمده این دو لهجه و سبک نوشتاری می‌پردازیم.
یکی از واضح‌ترین تفاوت‌ها بین انگلیسی آمریکایی و بریتانیایی تلفظ کلمات است. برای مثال:
کلمه “schedule” در آمریکایی به صورت /ˈskedʒ.uːl/ و در بریتانیایی به صورت /ˈʃed.juːl/ تلفظ می‌شود.
حرف r در انگلیسی آمریکایی معمولاً واضح تلفظ می‌شود (rhotic accent) اما در بسیاری از لهجه‌های بریتانیایی، بخصوص Received Pronunciation (RP)، حرف r در پایان کلمات تلفظ نمی‌شود (non-rhotic accent).
تلفظ حرف a در کلمات مانند “bath”، در بریتانیایی به صورت /bɑːθ/ است و در آمریکایی به صورت /bæθ/.
در انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی، تفاوت‌های مشخصی در املای کلمات وجود دارد.
برای مثال:
در بریتانیایی از پسوند «-our» استفاده می‌شود مانند colour، ولی در آمریکایی به شکل «-or» نوشته می‌شود، مثل color.
پسوند «-re» در بریتانیایی مانند centre و در آمریکایی «-er» مثل center است.
بریتانیایی‌ها معمولاً از «-ise» در پایان کلمات استفاده می‌کنند مثل organise، در حالی که آمریکایی‌ها «-ize» را ترجیح می‌دهند، مثل organize.
در افعال گذشته، بریتانیایی‌ها معمولا «-ll» را به کار می‌برند مثل travelled، اما آمریکایی‌ها به شکل «-l» می‌نویسند، مثل traveled.
همچنین برخی کلمات مثل defence در بریتانیایی و defense در آمریکایی متفاوت نوشته می‌شوند.
کلمات متفاوتی برای یک مفهوم در انگلیسی بریتانیایی و آمریکایی به کار می‌رود، مانند:
flat در بریتانیایی برابر با apartment در آمریکایی است (به معنی آپارتمان).
lift در بریتانیایی همان elevator در آمریکایی است (آسانسور).
biscuit در بریتانیایی همان cookie در آمریکایی است (بیسکویت).
boot (صندوق عقب خودرو) در بریتانیایی برابر با trunk در آمریکایی است.
و holiday در بریتانیایی همان vacation در آمریکایی به معنی تعطیلات است.
در انگلیسی بریتانیایی معمولاً از حال کامل (Present Perfect) بیشتر استفاده می‌شود، مثلاً:
I have just eaten
در حالی که در انگلیسی آمریکایی ممکن است به جای آن بگویند:
I just ate
جمع بستن برخی کلمات:
انگلیسی بریتانیایی: The team are winning
انگلیسی آمریکایی: The team is winning
در انگلیسی بریتانیایی معمولاً از عبارت‌های متفاوتی برای برخی موقعیت‌ها استفاده می‌شود، مثل:
“I’m knackered” (خیلی خسته‌ام) که معادل آمریکایی آن می‌تواند “I’m exhausted” باشد.
در بریتانیا از “football” برای فوتبال استفاده می‌شود، اما در آمریکا “football” به یک ورزش متفاوت اشاره دارد و “soccer” به فوتبال معروف است.
با وجود این تفاوت‌ها، انگلیسی آمریکایی و بریتانیایی هر دو قابل فهم برای انگلیسی‌زبانان هستند و زبان‌آموزان می‌توانند با توجه به هدف خود یکی را برای یادگیری انتخاب کنند. شناخت این تفاوت‌ها به شما کمک می‌کند بهتر درک کنید و ارتباط موثرتری در موقعیت‌های مختلف برقرار کنید.
اگر قصد دارید در آزمون‌های بین‌المللی شرکت کنید، بهتر است بدانید کدام نوع انگلیسی بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین هنگام نوشتن مقالات، ایمیل‌ها و مکاتبات رسمی، رعایت تفاوت‌های املایی و گرامری اهمیت زیادی دارد.
مطالب مرتبط
🎓 دوره‌های پیشنهادی ویژه
به زبانی ساده - برای تمام سنین
به زبانی ساده - صفر تا صد
به زبانی ساده - ویژه مبتدی ها
فقط در ۲۵ روز - ویژه مبتدی‌ها
با ترجمه و تلفظ فارسی برای مبتدیان
